Łużyce i Wendy
Serbowie/Wendowie należą do plemion słowiańskich, które w VI wieku osiedliły się w Spreewaldzie i do dziś są nierozerwalnie związane z tym regionem. Dla wielu urlopowiczów już na pierwszy rzut oka widać to w dwujęzycznym oznakowaniu. Język słowiański jest nadal używany, ponieważ w regionie żyje obecnie 60.000 osób pochodzenia serbołużyckiego.
Ponadto znajdują się tu liczne relikty osadnictwa ludów, jak np. biegnące przez region wały grodu słowiańskiego. Wyjątkowość Spreewaldu stanowią również rzucające się w oczy osady wendyjskie, gdyż charakterystyczna dla tego obszaru jest tradycyjna architektura przysłupowa z parterowymi domami i oknami słupowymi.
Historia Serbów, Wendów i Słowian w Lesie Szprewaldzkim
Nazwa "Serbowie" pochodzi od słowiańskiego słowa "Serby" i odnosi się do jednego z około 20 plemion słowiańskich, które osiedliły się w Spreewaldzie. Termin "Wendowie" pochodzi z czasów rzymskich i przetrwał do czasów współczesnych, obejmując wszystkie plemiona słowiańskie. Oba terminy są dziś używane synonimicznie.
Panowanie Serbołużyczan nad Wendami zostało przerwane w X wieku przez księcia polskiego Bolesława I. Ponieważ Serbołużyczanom nie udało się po imigracji założyć własnego państwa, zostali oni na przestrzeni wieków włączeni do Cesarstwa Niemieckiego. Około 1200 roku w regionie osiedlili się niemieccy rolnicy, kupcy i rzemieślnicy, którzy zmieszali się ze słowiańskim plemieniem Łużyczan i przenieśli się na Łużyce.
Dzisiejsze łużyce w Spreewaldzie
Na początku XVIII wieku w szkołach coraz częściej zatrudniano niemieckojęzycznych nauczycieli, przez co język serbołużycki zanikł. Obecnie na Łużycach żyje jeszcze 60.000 Serbów. Część z nich posługuje się jeszcze serbołużyckim językiem ojczystym. Szczególnie starsze pokolenie kultywuje jeszcze język podczas serbołużyckich zwyczajów i imprez w Spreewaldzie.
Ze względu na rosnącą świadomość tradycji, język serbołużycki został ponownie wprowadzony jako przedmiot fakultatywny w szkołach. Do zachowania tego szczególnego języka przyczyniają się również stowarzyszenia, instytucje kulturalne i media.
