Zwyczaje serbołużyckie w Spreewaldzie
Serbołużyccy osadnicy przywieźli ze sobą liczne legendy i zwyczaje, które do dziś kształtują Spreewald i jego kulturę. Wielu mieszkańców Spreewaldu podtrzymuje serbołużyckie tradycje również w życiu codziennym. Podczas urlopu w Spreewaldzie daj się porwać kolorowym strojom, tradycyjnym tańcom i oryginalnym zwyczajom i poznaj zwyczaje tego regionu z pierwszej ręki.
Szczególnie w miesiącach letnich można doświadczyć tradycji Serbołużyczan i Wendów, ponieważ w ciepłej porze roku liczne miejscowości zapraszają na tradycyjne festyny domowe i wiejskie, które dają odwiedzającym wgląd w serbołużycki sposób życia. Ale również zimą można doświadczyć starych zwyczajów, ponieważ wspaniałe serbołużyckie i wendyjskie imprezy odbywają się podczas Tygodni Tradycji Zimowych.
Karnawał serbołużycki (Zapust)
Łużyckie zapusty (Zapust) to jeden z największych festiwali na Łużycach. Jest to sposób na pożegnanie długiej zimy i odpędzenie złych duchów i demonów. Ważnym elementem zapustów serbołużyckich jest tzw. Zampern: przebrani zamperowcy w towarzystwie kapeli paradują przez wieś z sakwą, rikszą i kasą. Mieszkańcy wsi mają przygotowany dla zamperników boczek, jajka, pieniądze i sznaps. Zapust kończy się tradycyjnym tańcem karnawałowym i kolacją z naleśników.
Zwyczaje wielkanocne w Spreewaldzie
Również liczne zwyczaje wielkanocne w regionie wywodzą się od Łużyczan. Należą do nich Waleien (toczenie jajek), fetowanie wody wielkanocnej i rozpowszechniona tradycja ogniska wielkanocnego. Na Górnych Łużycach, a zwłaszcza wśród katolickich Łużyczan, obchodzi się także wielkanocną jazdę konną.
Zdobienie pis anek Przy zdobieniu pisanek Serbołużyczanie/Wendowie wykształcili typowe ornamenty i techniki. Techniki woskowania, drapania, wytrawiania i szeflowania służą do tworzenia kolorowych dzieł sztuki, które zdobią krzewy i gniazda wielkanocne. Kolorowym ornamentom przypisywane są różne znaczenia. Na przykład wilcze zęby (trójkąty) dają siłę i ochronę przed złem.
Woda wielkanocna Woda wielkanocna ma podobno działanie lecznicze i odmładzające. O wschodzie słońca w Wielką Niedzielę woda wielkanocna musi być czerpana ze strumienia. Podczas transportu nie wolno wydawać żadnych dźwięków ani rozlać ani jednej kropli. Ma to na celu zachowanie czystości i działania wody.
Wendyjska jazda wielkanocna Jazda wielkanocna głosi dobrą nowinę o zmartwychwstaniu Chrystusa. Zwyczaj ten jest szczególnie rozpowszechniony wśród katolickich Łużyczan i na Górnych Łużycach. Zwyczaj ten można przeżyć co roku w Zerkwitz.
Zwyczaje dożynkowe w Spreewaldzie
W miesiącach letnich szereg zwyczajów żniwnych wzbogaca kulturalne życie wiejskie. Kogut jest tutaj uważany za symbol ducha płodności. Dlatego też poprzez tradycyjne skubanie koguta i uderzanie koguta chce się zrobić miejsce dla ducha płodności starego roku dla nowego koguta, który przyniesie siłę na kolejny sezon wegetacyjny.
Skubanie koguta
Chłopcy i mężczyźni przejeżdżają przez bramę bogato udekorowaną drobiazgami, takimi jak słodycze, małe buteleczki i inne smakołyki. Następnie próbują złapać głowę lub skrzydła nieżyjącego już koguta, który jest tam umocowany. Zwycięzca zostaje nagrodzony tańcem ze zwycięzcą żabiego wózka.
Koktajl
Obecnie koguta umieszcza się zazwyczaj tylko w koszu ozdobionym kwiatami i liśćmi. Tymczasem chłopcy ze wsi muszą bić garnek bijakiem z zawiązanymi oczami. Najsprawniejszy z nich zostaje królem i może złapać królową z grona tańczących dziewcząt z zawiązanymi oczami. Kogut jest następnie wypuszczany i łapany przez wiejską młodzież. Złapany zostaje drugim królem, a później kogut zostaje wystawiony na licytację.
Żabi wózek
W żabim wózku dziewczęta muszą pchać wózek do mety, na którego szczeblach siedzi żywa żaba, która również musi dotrzeć do mety. Zwycięzca otrzymuje taniec ze zwycięzcą skubania koguta.
